M'n laatste kwartaal hier.... Een klein jaar geleden hakte ik de knoop door na een gesprek met mijn Nederlandse partner. Ik zou terug komen. Hij en enkele andere collega's namen een risico door me de kans op uitzending te bieden (men dacht en masse dat ik niet terug zou komen), en hebben me enorm gesteund toen werk hier vorig jaar klote was. En terug ga ik. Ik heb een belofte gedaan en die zal ik nakomen. Op z'n minst voor een jaar.
Maar ik ga terug naar aan land met een Sahar quotum. Waar een minister en de PVV koehandel drijven over een meisje. Waar mijn Turkse vriend zich niet langer welkom voelt. Waar mensen hun handtas dichter tegen zich aan klemmen als mijn oud-klasgenootje (van Srilankese afkomst) in de tram stapt. Naar intolerantie, botheid, en ieder voor zich en god (zolang het niet allah is) voor ons allen. Tuurlijk is Londen niet perfect. Maar ik voel me thuis in deze tolerante stad. Waar mannen even wachten als je aan komt lopen om de deur voor je open te houden. Waar iedereen zich in rijen van tien opstelt om 's ochtends in een veel te drukke metro te stappen. Waar een zekere courtesy heerst die ik in Nederland zo mis. Ik ga terug. En wil het minimaal een jaar geven. Maar het zal me niet verbazen als ik bij de volgende Ashes weer hier woon. En weer fijn banter heb met collega's over de cricketprestaties van de poms en de aussies.
Saturday 9 April 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Het lijkt me heel moeilijk om een stad waarvan je zo bent gaan houden weer te verlaten. En vooral als wat je er voor terugkrijgt je niet aanstaat. Wel denk ik dat Nederland al heel lang een intolerant, lomp land is. Alleen is het nu zichtbaarder, omdat mensen meer durven te laten zien, aangemoedigd door de uitspraken die Wilders en co doen. Ik hoop dat het tij weer gaat keren, want voel me ook niet altijd thuis en schaam me voor een deel van mijn landgenoten.
@Borg Denk dat je gelijk hebt dat het nu zichtbaarder is. Lomp waren we vast altijd al en de tolerantie zijn we in de jaren negentig al wel verloren. En voor mij is het dan nog zichtbaarder omdat ik het van een afstand zie. Voel me simpelweg steeds minder Nederlander. Een clubje waar ik niet bij wil horen. Al zal dat heus wel weer bijtrekken als ik er weer midden in zit.
Kwamen er maar 1,5 miljoen re-migranten zoals jij terug richting ons landje. Ik hoop niet dat je heel erg schrikt als je "thuiskomt". Ik merk de verandering hier al, laat staan als je een langere periode weg bent geweest. Geef ons een jaartje, wellicht kunnen we je overtuigen ;-)
Post a Comment